Συγνώμη κύριε Υπολοχαγέ, συγνώμη κύριε Λοχία … Ενα άρθρο που κάνει θραύση στο διαδίκτυο
Συγνώμη κύριε Υπολοχαγέ, συγνώμη κύριε Λοχία …
Ενα άρθρο του ε.α.Συνταγματάρχη Γιώργου Θεοδώρου που σε λίγες ώρες κάνει θραύση στο διαδίκτυο .Εχει αναπαραχτεί σε πολλές ιστοσελίδες όπως το γνωστό kranosgr.com ενώ έχει κοινοποιηθεί απο δεκάδες χρήστες του facebook με πολλά σχόλια να το ακολουθούν .Εντύπωση κάνει ότι κάνει θραύση και στις σελίδες των Σωμάτων Ασφαλείας όπως το policenet που σε λίγες ώρες είναι στα δημοφιλέστερα.
Ο Γιάννης είναι ένας νεαρός Υπολοχαγός 28 ετών που πρόσφατα μετατέθηκε σε πόλη της Θεσσαλίας από την παραμεθόριο που υπηρετούσε .Δύσκολα τα βγάζει πέρα διότι ο μισθός του μετά από 10 χρόνια υπηρεσίας είναι 1050 ευρώ και μόνο το ενοίκιο του είναι 500 ευρώ .Αν προσθέσουμε τους λογαριασμούς και το σούπερ μάρκετ το μόνο που μπορεί να ξοδέψει για τον εαυτό του είναι το γυμναστήριο εφόσον δεν του περισσεύουν χρήματα ούτε για καφέ…Ο Γιάννης αν και αγαπάει τις Ένοπλες Δυνάμεις σκέφτεται να παραιτηθεί μετά από 10 έτη υπηρεσίας διότι οι απολαβές του απέχουν πολύ από το να μπορεί να ζήσει μόνος του που να κάνει και οικογένεια .Ήδη έχοντας μεταπτυχιακό στην πληροφορική έχει πρόταση για εργασία σε εταιρία πληροφορικής από την Θεσσαλονίκη που είναι η μόνιμη κατοικία του με πρώτο μισθό 1200 ευρώ .
Ο Δημήτρης είναι μόνιμος Λοχίας 22 ετών που το καλοκαίρι μετατέθηκε στο νησί της Ρόδου. Ο μισθός του είναι 800 ευρώ και λαμβάνει και επίδομα παραμεθορίου καθαρά 100 ευρώ .Δίνει για ενοίκιο 350 ευρώ και αν προσθέσεις διατροφή, λογαριασμούς ΔΕΚΟ δεν του φτάνουν τα χρήματα να πληρώσει ούτε την δόση των 200 ευρώ το μήνα για το δάνειο του αυτοκίνητου που αγόρασε μεταχειρισμένο πριν 6 μήνες .Για διασκέδαση ούτε λόγος .Αναγκάζεται αν και απαγορεύεται να εργάζεται σαν σερβιτόρος τα Σαββατοκύριακα σε μια ταβέρνα για να τα βγάλει πέρα .
Και οι δύο Στρατιωτικοί μπήκαν στις Σχολές τους με όνειρα για μια σταδιοδρομία στις Ένοπλες Δυνάμεις. Γρήγορα όμως και αμέσως μετά την έξοδό τους από την Σχολή ‘ήρθαν αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που δυστυχώς ‘έχει φτάσει ειδικά το μάχιμο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων σε αδιέξοδο .Οι οικονομικές απολαβές δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά ,ενώ σε συνδυασμό με τις συνεχείς μεταθέσεις (μακριά από τόπους συμφερόντων για τουλάχιστον μια δεκαετία )κάνει δύσκολη ‘όχι μόνο την δημιουργία οικογένειας αλλά και την ατομική τους επιβίωση . Για συνθήκες εργασίας ,ασφαλιστικό ,ωράριο εργασίας που αντί 40ωρο φτάνει άνετα το 80ωρο καλύτερα να μην γράψω .Όλοι τα γνωρίζουν ,χωρίς όμως λύση εδώ και χρόνια .Η δήθεν νυχτερινή αποζημίωση του 1 ευρώ καθαρά για κάθε ώρα εργασίας αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία .Από μαθητές στις παραγωγικές σχολές είδανε την αδικία όταν λαμβάνανε το ¼ του μισθού των αντίστοιχων σπουδαστών στις σχολές των Σωμάτων Ασφαλείας αλλά ελπίζανε ότι μετά την σχολή τα πράγματα θα βελτιωνότανε …Το αντίθετο συμβαίνει .
Η ελπίδα όμως πεθαίνει τελευταία .Σε κάθε αλλαγή πολιτικής αλλά και στρατιωτικής ηγεσίας πάντα είχαμε ελπίδα ότι θα βρεθεί ένας Ηγέτης που θα σκύψει επιτέλους σοβαρά στα προβλήματα και θα στηρίξει επιτέλους το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων .Έως τότε όλοι τους αλλά και όλοι μας οφείλουμε να πούμε ένα .. Συγνώμη κ. Υπολοχαγέ, Συγνώμη κ. Λοχία …Δεν λύσαμε τα προβλήματά σας δυστυχώς !
ΥΓ. Και οι 2 ιστορίες είναι αληθινές για ευνόητους λόγους δεν δημοσίευσα τα πραγματικά τους στοιχεία .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου