1η Απριλίου του 1955 .Aφιέρωμα στον επικό αγώνα των Ελληνοκυπρίων για ελευθερία και Ενωση με την Ελλάδα.

 

Ηταν 1η Απριλίου του 1955 όταν ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας των Ελληνοκυπρίων για ελευθερία και Ενωση με την Ελλάδα. Ενας ξεσηκωμός που έμοιαζε σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα. Η μικρή Κύπρος να επαναστατεί και να ξεκινά ένοπλο αγώνα εναντίον μιας υπερδύναμης της εποχής, της Μεγάλης Βρετανίας! Ενας αγώνας ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία και κατοχή, που ένωσε σαν μια γροθιά τον ελληνοκυπριακό πληθυσμό του νησιού, κάτω από την ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) υπό την πολιτική ηγεσία του τότε Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και τη στρατιωτική διοίκηση του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή.

Η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα εναντίον των Aγγλων κατακτητών, ξεκίνησε μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 1ης Απριλίου 1955, με επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, σε στρατόπεδα Βρετανών, σε ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς, στο ραδιοφωνικό σταθμό Κύπρου που έλεγχαν οι αποικιοκράτες και σε πολλούς άλλους στόχους. Επιθέσεις που στοίχειωσαν το βράδυ εκείνο, όλες τις πόλεις της Μεγαλονήσου και αποτέλεσαν την αφετηρία του αγώνα με αποκλειστικό στόχο την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του επικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η Βρετανία κράτησε πολύ σκληρή στάση με μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις και εκτελέσεις. Δεκατρείς αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ανάμεσά τους μεγάλες μορφές όπως οι Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Μιχαλάκης Καραολής και Αντρέας Δημητρίου, απαγχονίστηκαν και τάφηκαν στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα» στη Λευκωσία. Ενώ τον υπαρχηγό της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου τον έκαψαν ζωντανό, στο κρησφύγετό του στον Μαχαιρά όταν αυτός αρνήθηκε να παραδοθεί.

Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ διήρκεσε μέχρι το 1959 και στην πορεία του υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί σε μάχες, δολιοφθορές και ενέδρες. Πολλοί αγωνιστές πότισαν με το αίμα τους την κυπριακή γη. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο αγώνας και η αιματοχυσία δεν έφερε την Ενωση με την Ελλάδα. Ούτε και η υπογραφή των Συμφωνιών του 1960 έφερε στο νησί την πραγματική ανεξαρτησία και ελευθερία. Γιατί οι δόλιοι Βρετανοί ποτέ δεν χώνεψαν την επανάσταση των Ελληνοκυπρίων εναντίον τους, με διάφορες δολοπλοκίες «τριχοτόμησαν» το νησί. Παρέμειναν σαν «εγγυητές» και ελέγχοντας στρατιωτικά την Κύπρο με τρεις «κυρίαρχες» βάσεις, ενώ στήριξαν τους εξτρεμιστές Τουρκοκύπριους στο αίτημά τους για διχοτόμηση. Σκοπίμως δεν έπραξαν τίποτα για να σταματήσουν την τουρκική εισβολή του 1974, αν και «εγγυητές» της ανεξαρτησίας της Κύπρου.

Κοιτάζοντας πίσω, και έχοντας βιώσει αυτή την οδυνηρή ιστορική διαδρομή των 69 χρόνων, είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς αρκετά πολιτικά λάθη που στοίχισαν και μετέτρεψαν σε εφιάλτη το όραμα της Ενωσης με την Ελλάδα. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί τον ηρωισμό των παλληκαριών της ΕΟΚΑ και να υποσκάψει εκείνο τον υπέροχο και αγνό αγώνα για ελευθερία και ένταξη της Μεγαλονήσου στον εθνικό κορμό…

ΠΗΓΗ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ